Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;

Πετάγεται πριν από λίγο μία παιδική φωνή από άλλο δωμάτιο:

«- Μαμά, ποιος κάνει τα δώρα τελικά; Οι παππούδες ή οι γονείς; Γιατί εντάξει ο Άγιος Βασίλης πεθαίνει, δεν γίνεται.»

Μεγάλωσε σκέφτηκα αμέσως, τι ωραίο!

Τελείωσε το παραμύθι… λίγο πριν τα 6… … αλλά δεν φαίνεται να έπαθε σοκ ούτε να στενοχωρήθηκε ιδιαίτερα με το νέο… ούτε νιώθω ότι το παιδί έχασε την εμπιστοσύνη απέναντι μου.

Το λέω γιατί πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν είναι και τόσο ωφέλιμο να λέμε ότι υπάρχει Άγιος Βασίλης/Santa claus… υποστηρίζουν ότι λέμε «ψέματα» και ότι όταν τα παιδιά ανακαλύπτουν το ψέμα, χάνουν κάπως έστω και λίγο την εμπιστοσύνη απέναντι μας…

Εδώ δεν το βιώσαμε έτσι πάντως.

Προχτές μάλιστα μια μαμα μου έγραψε ότι η δασκάλα ανακοίνωσε στα παιδιά ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης… αυτό μου έσφιξε λιγο την καρδιά.

Γιατί έχουμε το δικαίωμα να πιστέψουμε ή όχι στον Άγιο Βασίλη. (Όπως και στο «θέμα θρησκεία» κατά τη γνώμη μου).

Αναρωτιέμαι αν είναι ο ρόλος ενός δασκάλου να ενημερώνει τα παιδιά για το αν υπάρχει ή οχι ο Άγιος Βασίλης… δεν θα έπρεπε να είναι της οικογένειας θέμα;

Θυμάμαι τον εαυτό μου μικρή, τότε στην Γαλλία, μου άρεσε όλη η ιστορία, η αναμονή για τα δώρα, το παραμύθι… άργησα μάλιστα πολύ να δεχτώ το αυτονόητο, κόντευα τα 8 αν δεν κανω λάθος όταν πια είπα οκ δεν υπάρχει.., κριμα αλλά τώρα θα είμαι στο «μυστικό».

Η μαγεία με κέρδισε για 8 Χριστούγεννα και δεν σκέφτηκα ποτέ οτι η οικογένεια μου με παραπλάνησε στην ουσία… το αντίθετο…

Καταλαβαίνω και την άλλη πλευρά… όταν εμείς ως γονείς δεν βιώσαμε έτσι την ιστορία και νιώσαμε κάπως προδοσία και στενοχώρια. Είναι δικαίωμα μας τοτε να μην πουμε το παραμύθι αυτό.., εξάλλου μπορουμε να πουμε άλλα, έτσι δεν είναι;

….η ζωή ειναι ένα βιωματικό παραμύθι…

Στη φωτο βλέπουμε τον Άγιο Βασίλη που μόλις έφαγε πόρτα (αλλά θα τον αγαπάμε για πάντα).