Κάποια στιγμή, έγινες 2, κιόλας.

Και έμαθες το ‘’όχι’’, να πετάς τα πράγματά σου με θυμό κάτω και ‘’προκλητικά’’, να ουρλιάζεις επειδή δεν σου φόρεσα το σωστό παντελόνι. Δεν σε αναγνωρίζω… Που είναι το μωράκι μου; Βλέπω ένα νέο παιδί ξαφνικά μπροστά μου. Και τώρα τι κάνω; Πώς το χειρίζομαι; Πώς θα σου μάθω ότι δεν μπορεί να κάνεις ότι θέλεις στο σπίτι μου; Θα γίνεις ‘’κακομαθημένη’’;  

Γεννήθηκες και έμαθα να σε πάρω αγκαλιά, να σε πηγαίνω βόλτα, να σε θηλάζω, να σου δίνω 1000 φιλιά το λεπτό, να σ’ αγαπάω..

Αλλά πώς θα σου μάθω την ζωή; Πώς θα σε μεγαλώσω; Πώς θα σε κάνω ένα ευτυχισμένο άτομο ;

Είμαι μαμά αλλά κανείς δεν μου έμαθε πώς να είμαι μαμά. Νιώθω αδύναμη. Νιώθω μοναξιά.