Άλλο ένα check στην to-do list; Ή ένα ΜΠΑΜ;
/
Είναι εδώ. Είναι η ανάγκη. Η ανάγκη να σταματήσω λίγο τον χρόνο.
Αντί να μαζεύω τα παιχνίδια στο πάτωμα.
Αντί να απλώσω πλυντήριο, πάλι.
Αντί να κάνω ένα check κάτι σε μία από τις to-do list μου.
Να σκέφτομαι τι θέλω να κάνω.
Αντί να σκέφτομαι τι έχω και τι πρέπει να κάνω.
Πετάγεται η ανάγκη που και που, τις περισσότερες φορές, δεν την περιμένω καθόλου, έχω σχεδιάσει τι θα κάνω, ξεκινάω και ΜΠΑΜ.
Τώρα για παράδειγμα, έχω να κάνω μία μετάφραση και άνοιξα ένα word. Σχεδόν δεν έλεγξα το χέρι μου.
Αυτό το απελευθερωτικό ''διπλό κλικ''.
Και έγραψα ''Είναι εδώ.''
Παλαιά, δηλαδή, μέχρι πέρυσι (απλώς μου φαίνεται ότι είναι παλαιά) δεν την δεχόμουν την ανάγκη και ζοριζόμουν τελικά, έτρεχα να προλάβω, απλώς δεν ήξερα τι να προλάβω και η στέρηση γινόταν άγχος και το πλήρωναν οι γύρω μου.
Επειδή αντί να βρω για λίγο ποια είμαι, κολυμπούσα ανάμεσα στα check και στα πρέπει.
Πλέον, σταματάω για λίγο τον χρόνο όταν προκύπτει η ανάγκη (εάν γίνεται βέβαια - προσοχή, εάν τα παιδιά είναι γύρω άστο καλύτερα ;-)
Ξέρω ότι εάν αγνοήσω την ανάγκη, δεν θα προχωρήσω. Εκεί θα μείνω.
Γιατί δεν θα βρεθώ με τον εαυτό μου έστω και μία στιγμή.
Γιατί δεν θέλω θα κάνω μόνο πράγματα για άλλους και επειδή ''πρέπει''.
Γιατί μετά από 4,5 χρόνια μετά το πρώτο παιδί, αισθάνομαι ότι κέρδισα τόσα πολλά, αλλά ταυτόχρονα άλλαξα τόσο πολύ που χρειάζεται να κάνω παύσεις που και που για να γνωρίσω ποια είμαι εκτός από ‘’Μαμάααααα’’
Να βγω για ραντεβού που και που με τον άνθρωπο που υπάρχει πίσω από τη λέξη ‘’γονέα’’.
Να απολαύσω αυτή τη μοναξιά.
Οπότε, εδώ είμαστε.
ΜΠΑΜ.
Την κοιτάω την ανάγκη αυτή, κάνω αυτό που θέλω, για λίγο, απολαμβάνω τα λεπτά που φεύγουν τόσο όμορφα.
Είναι σαν να παίρνω πίσω τον χρόνο που μου κλέβουν τα ''πρέπει''.
Για μένα είναι να γράψω.
Για άλλους είναι να κάνουν yoga, να διαβάσουν, να ακούσουν μουσική.
Όταν είναι εδώ η ανάγκη να βρεθώ έστω και λίγο με το σκέτο μου εαυτό:
Δέχομαι ότι το σπίτι δεν θα μαζευτεί ούτε σήμερα.
Δέχομαι ότι δεν είμαι super woman, ούτε σήμερα.
Δέχομαι ότι άλλοι δεν θα καταλάβουν, ούτε σήμερα, ούτε αύριο.
Αλλά μόνο που συναντιέμαι με τον εαυτό μου, δεν με νοιάζει τίποτα.
Γιατί είναι αυτό που θα μου δώσει δύναμη για όλα τα άλλα. Για τα παιδιά πρώτα. Και για να κάνω την to do list… λίγο αργότερα.
Άντε, μετάφραση τώρα!
Γράψε μου στα σχόλια τι κάνεις εσύ τη στιγμή του ΜΠΑΜ!
Εάν σου άρεσε αυτό το άρθρο, υπάρχει περίπτωση να σου αρέσει και αυτό: Οι γονείς είναι άνθρωποι
Οι γονείς είναι άνθρωποι
Αλλά...
