Αν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να σκέφτεται, «γιατί κάνει τόση ώρα πια για να κάνει κάτι τόσο απλό… η εξήγηση είναι απολύτως βιολογική.

🧠 Ο εγκέφαλος του παιδιού είναι… αργός (ακόμη!)

Ο παιδικός εγκέφαλος δεν έχει ολοκληρώσει τη διαδικασία της μυελίνωσης, δηλαδή το «ντύσιμο» των νευρικών ινών με μυελίνη – μια ουσία που επιταχύνει τη νευρική αγωγιμότητα.

Στα μικρά παιδιά, η ταχύτητα μετάδοσης των σημάτων είναι περίπου 2 μέτρα/δευτερόλεπτο. (δηλαδή 7 χλμ/ώρα)
Στους ενήλικες, φτάνει περίπου τα 50 μέτρα/δευτερόλεπτο (δηλαδή 180 χλμ/ώρα)
Η διαδικασία της μυελίνωσης (δηλαδή η δημιουργία της μυελίνης) είναι πολύ αργή. Μάλιστα, οι περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον συλλογισμό και τον συναισθηματικό έλεγχο είναι αυτές που “μυελινώνονται” τελευταίες, μετά την εφηβεία.

🧠 Το παιδί δεν κάνει μία διεργασία — κάνει πέντε!

Όταν λες «Μαρία, μάζεψε τα παιχνίδια σου», το παιδί πρέπει να:

Ακούσει τη φωνή σου (σε θορυβώδες περιβάλλον αυτό δυσκολεύει).
Αποκωδικοποιήσει το αίτημα.
Κρατήσει στη μνήμη αυτό που είπες. Η παραμικρή περισπαστική λεπτομέρεια (ένα παιχνίδι, ένα φως, ένα έντομο…) μπορεί να διακόψει τη διαδικασία.
Μετατρέψει λόγια σε πράξη (λεκτικό → κινητικό).
Οργανώσει ποιο παιχνίδι μπαίνει πού (αφηρημένη σκέψη – πολύ δύσκολη για μικρές ηλικίες).

Μία ιδέα: να περιμένουμε 5 δευτερόλεπτα

Επειδή ο παιδικός εγκέφαλος επεξεργάζεται την πληροφορία με χαμηλότερη ταχύτητα, προτείνεται δίνουμε απλές, καθαρές οδηγίες και να αφήνουμε τουλάχιστον 5 δευτερόλεπτα μετά από μια οδηγία.

Καθώς το παιδί μεγαλώνει, ο εγκέφαλός γίνεται όλο και πιο γρήγορος.
Και αργότερα, με το πέρασμα του χρόνου, η δική μας μυελίνη φθείρεται… έτσι κάποια μέρα τα παιδιά μας θα σκέφτονται πιο γρήγορα από εμάς!