Πώς αναπτύσσονται τα παιδιά σε μία εικόνα...

Χτες, φεύγοντας στην δουλειά, η Σοφία γραπώθηκε πάνω μου και δεν με άφηνε να φύγω. Ούρλιαζε για να μην φύγω. Το κάνει τις τελευταίες μέρες.

Ξαφνικά ήταν σαν να είναι πάλι 2- 3 ετών. (Δες εδώ τι κανω σε τέτοιες περιπτώσεις για να δείχνω ενσυναίσθηση αλλά και να φύγω στην δουλειά κιόλας)

Η πρώτη μου αυτόματη φωνή μέσα μου ήρθε : «Μα πως κάνει έτσι ενώ είναι 5!»

Έδιωξα γρήγορα αυτήν την σκέψη:

Τα παιδιά δεν αναπτύσσονται γραμμικά αλλά σε σπιράλ.

Τα σπιράλ είναι όταν πάνε λίγο πίσω για να μπορούν να προχωρήσουν.

Και συχνά πάνε λίγο πίσω όταν κατακτούν κατι καινούριο.

Ένας έφηβος που θα έρθει παλι στην αγκαλιά μας δεν σημαίνει ότι αυτόματα πάει στραβά.

Ένα παιδί που κλαίει πάλι στα 7 επειδή αποχωρίζεται την μαμά του δεν σημαίνει ότι αυτόματα εχει πρόβλημα.

Μπορούμε να εμπιστευτούμε την διαδρομή τους, τα σπιράλ τους.

Αντί να αντισταθούμε, να είμαστε δίπλα.

Είναι πιο cool και για μας έτσι.