5 ιδέες για να μη βάζουμε ταμπέλες... ή για να τις αφαιρέσουμε!
/
Mικρή, ήμουν η ‘’ντροπαλή’’ δεν ξέρω ποιος μου έβαλε αυτήν την ετικέτα. Αλλά πέρασαν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι δεν ήμουν ντροπαλή. Νόμιζα ότι ήμουν επειδή έτσι με έλεγαν…
Και νομίζοντας ότι ήμουν ντροπαλή, δεν ένιωθα τόση αυτοπεποίθηση και τελικά δεν ήμουν πράγματι τόσο κοινωνική... Κρίμα ε;
Οι ταμπέλες μας επηρεάζουν για μία ζωή…
Έχουν μεγάλη δύναμη…
Έφτιαξα το παραπάνω σκίτσο για να δείξω τι κάνουν οι ταμπέλες και τι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας για να τις αποφύγουμε.
Η Ιζαμπελ Φιλιοζά στο βιβλίο της ‘‘Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς’’ γράφει : Ο εγκέφαλος [του παιδιού] ερμηνεύει τα σχόλια και τις κρίσεις μας ως διαταγές’’.
Αν λέμε λοιπόν στο παιδί μας τακτικά (ή του περνάμε το μήνυμα με μη λεκτική επικοινωνία επίσης) ότι είναι άτακτος, τότε ακούει υποσυνείδητα ‘‘Πρέπει να είμαι άτακτος αφού έτσι με λένε και με βλέπουν’’.
5 ιδέες για να μη βάζουμε ταμπέλες... ή για να τις αφαιρέσουμε!
1. Να έχουμε στο μυαλό μας την πρόταση του Ηaim Ginott ‘’Να συμπεριφέρεσαι σε ένα παιδί σαν να είναι ήδη ο άνθρωπος που είναι ικανό να γίνει».
Δηλαδή να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε μέχρι τώρα το παιδί λέγοντας π.χ. στο ‘’αδέξιο’’ παιδί ‘’ Θωμά, σου αναθέτω να τακτοποιήσεις τα ποτήρια στο ντουλάπι'’.
2. Να τονίσουμε τις επιτυχίες και τις θετικές συμπεριφορές του παιδιού.
Είναι σημαντικό να του δείξουμε ότι βλέπουμε πρόοδο περιγράφοντας τη συμπεριφορά. Δεν πρέπει απλώς να λέμε ‘’Μπράβο’’ αλλά π.χ. σε ένα παιδί που γκρινιάζει συχνά να του λέμε: ‘’ Βλέπω ένα παιδάκι πολύ χαμογελαστό σήμερα!’’. Το παιδί έτσι θα αλλάξει την εικόνα που έχει για τον εαυτό του.
3. Να είμαστε το παράδειγμα.
Να του δείξουμε τις θετικές συμπεριφορές στην πράξη, π.χ. : ‘‘Για να μη λερώνω τα ρούχα μου όταν τρώω, κάθομαι μπροστά στο πιάτο και σκύβω λιγάκι.’’
4. Να μας ακούει να λέμε καλά λόγια για αυτόν.
Εδώ θα αναφέρω πάλι τον Haim Ginott ‘’Αν θέλετε τα παιδιά σας να βελτιωθούν, αφήστε τα να ακούσουν «κατά λάθος» τα καλά πράγματα που λέτε σε άλλους για αυτά.’’.
Για παράδειγμα, όταν γυρίσει η μαμά στο σπίτι, ο μπαμπάς λέει: ‘’ Σήμερα η Κοραλία συνεργάστηκε πολύ καλά με τον αδελφό της’’. Και να μην αναφέρει ο μπαμπάς τις λίγες φορές που χρειάστηκε να επέμβει…
5. Να πούμε στο παιδί ξεκάθαρα τι περιμένουμε από αυτό.
Π.χ. στο παιδί ‘’εγωιστή’’ , ‘’Αντρέα, περιμένω από εσένα να μοιραστείς τα μπισκότα με τα αδέλφια σου’’. Προσοχή εδώ μόνο να μην έχουμε υπερβολικές προσδοκίες.
Και πάνω απ’ όλα θέλει υπομονή. Και αυτό είναι ίσως το δυσκολότερο κομμάτι. Και σίγουρα που και που θα μας ξεφύγουν ταμπέλες και κρίσεις.
Αξίζει όμως η προσπάθεια γιατί, μόνο μειώνοντας τις ταμπέλες και τις κρίσεις, θα αλλάξουμε την πραγματικότητα!
