Κι εγώ τα έπαιρνα όλα προσωπικά...
/«Όταν ο γονιός δεν έχει αρκετή αυτοπεποίθηση, όταν δεν είναι σίγουρος για τη θέση του, μπορεί να αντιδρά άσχημα στις εκδηλώσεις αντίστασης του παιδιού του.
Αντί να δει την αντίσταση ως μία εκδήλωση της ταυτότητας του παιδιού, αισθάνεται ότι κατευθύνεται εναντίον του» (Ιζαμπέλ Φιλιοζά).
--------------------------------------
Εμένα μου πήρε θα έλεγα 2 χρόνια να μη το παίρνω προσωπικά όταν το παιδί ''τα σπάει όλα''...ή απλα κάνει κατι που δεν «ανέχομαι» για κάποιο λόγο. Με βοήθησε η εικόνα του παγόβουνου και του υποβρηχίου... Η ''δύσκολη συμπεριφορά'' που είναι το πάνω μέρος του παγόβουνου και που φαίνεται κρύβει μία ανεκπλήρωτη ανάγκη.... ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ. Γίνεται να αλλάξουμε νοοτροπία.., Αξίζει. Πλέον είμαι μόνο στο υποβρήχιο και έχει περισσότερη ομορφιά κάτω από την επιφάνεια!
Δες την ιστορία με το παγοθραυστικό και το υποβρήχιο για να δεις τι εννοώ εδώ!
Τι σημαίνει ''λάθος συμπεριφορά'';
/2 αποφθεύματα-κλειδιά για τη ‘‘λάθος συμπεριφορά’’:
“Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος συμπεριφορά. Η μόνη ουσιαστική επιλογή βρίσκεται μεταξύ της αγάπης και του φόβου.” G. Jampolsky
«Οι πράξεις ενός παιδιού δεν είναι καλές ή κακές, απλώς εκφράζουν συναισθήματα και φυσικές ανάγκες ή αθώα παιχνίδια. Ωστόσο o νους μας αξιολογεί αυτομάτως τις πράξεις του και αντιδρούμε όχι απέναντι στο παιδί αλλά στην προσωπική μας ερμηνεία των πράξεων του» Naomi Aldort
Περισσότερα για το θέμα εδώ: https://www.positiveparents.gr/blog/ypobryxio-i-pagotraustiko
Γιατί μπαίνουμε στη μάχη;
/Πολλές φορές, όταν το παιδί έχει μια συμπεριφορά που μας δυσκολεύει, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.
Δεν θέλουμε να ασκήσουμε εξουσία…
Ούτε να μας « κάνει ότι θέλει », από την άλλη.
Και τελικά πέφτουμε σε αδιέξοδο.
Ενώ δεν έχουμε και οδηγίες χρήσης…
Μήπως όμως το παιχνίδι δεν παίζεται έτσι;
Μήπως το θέμα δεν είναι ποιος κερδίζει και ποιος χάνει;
Αφου δεν θελουμε έναν αδύναμο και έναν δυνατό, σωστά;
Μήπως πρέπει να μας κοιτάξουμε από διαφορετική οπτική γωνία;
Δεν υπάρχει μάχη. Δεν πρέπει να αποδείξουμε κατι σε κάποιον.
Το θέμα είναι πως ΣΥΝΔΕΟΜΑΣΤΕ, πως επικοινωνούμε.
Οχι μόνο τις όμορφες γλυκές στιγμές μιας ηλιόλουστης Κυριακής.
Αλλά και κυρίως τις δύσκολες στιγμές…
Όταν το παιδί μας «τρελαίνει» και εμείς «τρελαινουμε» το παιδί…
Τότε, και ειδικά τότε, όλο το παιχνίδι έχει να κάνει με το πως θα κερδίσει η ΣΥΝΔΕΣΗ…
Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν εκεί μεταξύ μας.
Oι 7 Βασικές ανάγκες των παιδιών
/Σήμερα γκρινιάζει / κλαίει για το οτιδήποτε / φαίνεται λυπημένο ...
Αυτό φαίνεται. Είναι η συμπεριφορά.
Τι κρύβει όμως το παγόβουνο;
Ποια ανάγκη δεν εχει καλυφθεί και το παιδί έχει αυτήν τη συμπεριφορά;
Βοηθάει να δούμε τον εαυτό μας ως υποβρύχιο που εξετάζει τι συμβαίνει κάτω από το παγόβουνο... αμέσως μπαίνουμε στη θέση του βοηθού.
Αυτό το σκίτσο δείχνει τις 7 βασικές ανάγκες των παιδιών. Υπάρχουν άλλες βεβαίως.
Αυτές οι 7 ανάγκες ξεχωρίζει η coach μου Catherine Dumonteil Kremer στο βιβλίο « Μια νέα γονική εξουσία χωρίς τιμωρίες και ξύλο» (βρες το βιβλίο εδώ)
Παγοθραυστικό ή υποβρύχιο; Η εικόνα που με βοηθάει να τα δω αλλιώς…
/
