Δεν μας αρέσει να φοβούνται τα παιδιά μας. Θα τα θέλαμε ηγέτες, τολμηρά. «Θα κάνεις φίλους στη κατασκήνωση». «Μην ανησυχείς, κι αυτό θα περάσει».
''Έλα πήγαινε παίξε με το κοριτσάκι.'' Γιατί έχουμε τόσο άγχος να γίνει κοινωνικό το παιδί μας;
/
«Έλα πήγαινε παίξε με το κοριτσάκι.
Δεν θα πας να παίξεις με την φίλη σου;
Κοιτά, στενοχωριέται, άντε πήγαινε.
Γιατί δεν πας;»
Έχουμε τόσο άγχος να γίνει κοινωνικό το παιδί μας που κάποιες φορές, όταν είναι μικρό, δεν το αφήνουμε καν να προλάβει να καταλάβει τι σημαίνει φίλος.
Το κάθε συνομήλικο του παιδιού δεν είναι φίλος του. Εμείς όταν πάμε σινεμά, γινόμαστε φίλοι με τον διπλανό μας;
Όπως λέει η Φιλιοζά, « Η επιθυμία μας να διασκεδάσει το παιδί μας μας τυφλώνει. Γιατί να περιμένουμε από το παιδί μας να πιάνει φιλίες με όλα τα παιδιά που βρίσκονται κοντά του; Αν θέλουμε να κάνει αληθινούς φίλους, ας μην το μπερδέψουμε σχετικά με το τι σημαίνει φίλος;»
Η φιλία μαθαίνεται. Και στα 6-7 αποκτά μεγάλη σημασία στην ζωή του παιδιού.
«Η φιλια είναι πηγή ευτυχίας και αυτοπεποίθησης. Αλλα δεν είναι αυτόματη. Καλλιεργείται και προστατεύεται» συνοψίζει η Φιλιοζα.
Εικόνες από το πολυ χρήσιμο workbook- σημειωματάριο για την φιλία της Ιζαμπέλ Φιλιοζά, αναγράφει από 5 έως 12 ετών, θα έλεγα από 6,5 ετών γιατί βοηθάει να διαβάζει λίγο το παιδί.
Mήπως είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι;
/«Πώς νιώθεις με αυτό;» μας ρωτάνε καμία φορά.
Και δεν ξέρουμε να απαντήσουμε.
Λες και είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι.
Πολλές φορές απαντάμε μόνο 2-3 βασικά συναισθήματα όπως θυμό, στενοχώρια, χαρά.
Δεν ξέρουμε γιατί τα συναισθήματα μαθαίνονται και αναγνωρίζονται από μωρό.
Και οι προηγούμενες γενιές έβαζαν τα συναισθήματα στο πλάι για να εστιάσουν στα πρακτικά. Νομίζαμε κιόλας ότι δείχνοντας τα συναισθήματα μας, μοιάζουμε πιο ευάλωτοι.
Μόνο που γνωρίζουμε πια σίγουρα ότι δεν μπορεί να ευτυχήσει κάποιος αν δεν ξέρει τι συμβαίνει μέσα του.
Και ότι η συναισθηματική νοημοσύνη είναι ίσως αυτή που θα μας σώσει στο μέλλον, τώρα που ήρθε και η τεχνητή νοημοσύνη.
Δεν γίνεται να κρυφτείς από τον εαυτό σου.
Όποτε μπορούμε να εξοικειωθούμε με τις ποικιλίες των συναισθημάτων για να ασχοληθούμε λίγο με το μέσα μας... και να επικοινωνούμε καλύτερα .
Αυτή η ρόδα μπορεί να μας δώσει ιδέες.
Ο τροχός σχεδιάστηκε από τον @Ioannis Koulanis, και αποτελεί μέρος συγγράμματος από τα σεμινάρια «Επιστροφή στο κέντρο» . Πληροφορίες εδώ https://www.miracleseeker.com/nvcgr
Τι να κάνουμε όταν στενοχωριέται το παιδί μας;
/Τι να κάνουμε όταν στενοχωριέται το παιδί μας;
Δεν είναι εύκολο να βλέπουμε το παιδί μας να κλαίει…
Για να το βοηθήσουμε πραγματικά εμείς ως ενήλικες πρέπει να είμαστε σταθεροί έτσι ώστε να μπορεί να βιώσει το συναίσθημα της στενοχώριας και να το αφήσει να φύγει.
Για παράδειγμα, τι μπορούμε να κάνουμε αν το παιδί κλαίει το κατοικίδιο του που έφυγε;
Δεν βοηθάει :
να του αποσπάσουμε την προσοχή με κάτι άλλο ή
να του αγοράσουμε άλλο ή
να θέλουμε να σταματήσει να κλαίει ώστε να μην το βλέπουμε λυπημένο…
Μπορούμε να το συνοδεύσουμε και να το διδάξουμε να δεχτεί τα συναισθήματά του.
Μπορούμε να οργανώσουμε μια κηδεία για το κατοικίδιο. Το παιδί μπορεί να σχεδιάσει μια ζωγραφιά, να μαζέψει λουλούδια.
Αυτό το βήμα θα επιτρέψει στο παιδί να χτίσει την ικανότητά του να ρυθμίζει τη θλίψη του, να αισθάνεται ότι έχει το δικαίωμα να αγαπά και ότι έχει το δικαίωμα να είναι λυπημένος.
Ως ενήλικας, δεν θα έπρεπε το συναίσθημα του παιδιού να μας πάρει μαζί του αλλά να παραμένουμε σταθεροί διατηρώντας παράλληλα στενή και συναισθηματική επαφή μαζί του.
Στη συνέχεια, το παιδί θα μπορεί να απελευθερώσει το συναίσθημα του, ειδικά με το κλάμα αν είναι λυπημένο, στη συνέχεια να ανακτήσει μια κατάσταση ηρεμίας και έτσι να απελευθερωθεί.
Αν του ζητήσετε να σταματήσει να κλαίει, το παιδί θα κρατήσει τα δάκρυα μέσα του.
Το να συνοδεύουμε το παιδί μέσα από αυτό το συναίσθημα είναι θεραπευτικό.
Προτείνω εδώ ένα βιβλίο που μας άρεσε για το θέμα της απώλειας και του πένθους. Η εικόνα είναι από το βιβλίο.
Για ηλικίες 4-10 : Ο κήπος του Eβαν
Βρες το για παράδειγμα εδώ: https://mikk.ro/CsRA
Τα συναισθήματα οδηγούν τον κόσμο...
/
Συναισθήματα.
Παντού, μέσα, έξω και τριγύρω.
Μόνο που δεν μιλάμε για αυτά και πολύ στην καθημερινότητα...
Και στο σχολείο στις πιο πολλές χώρες δεν υπάρχει καν μάθημα για αυτά ούτε για την ενσυναίσθηση...
Η ''΄συναισθηματική εκπαίδευση'' γίνεται από εμάς, τους γονείς...
Κάποιες ιδέες:
Μία ρόδα για τα συναισθήματα εδώ : https://www.positiveparents.gr/print-play
Ένα πλέον κλασικό βιβλίο που αγαπάμε (για παιδιά 3+) εδώ: https://mikk.ro/CW3z & το παιχνίδι του : https://mikk.ro/B56N
Δύο παιχνίδια για τα συναισθήματα για μικρά παιδιά: https://mikk.ro/Cs8T & https://mikk.ro/Cs8U
Πως μπορείς να με βοηθήσεις όταν ''κρασάρω'' Μαμά / Μπαμπά
/
Είμαι μέσα σε μία χιονοθύελλα.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει.
Δεν θυμάμαι πως βρέθηκα εδώ.
Φοβάμαι.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.
Δεν ξέρω που είμαι.
Έχει χιόνι παντού και δεν βλέπω τίποτα.
Κινδυνεύω.
Ουρλιάζω.
Κάποιος θα με βοηθήσει;
Δεν ακούω τίποτα.
Μόνος μου δεν μπορώ να τα καταφέρω.
Είναι κανείς εδώ;
Νιώθω απελπισία.
Ο αέρας θα με σηκώσει.
Είναι το τέλος.
Δεν έχω πυξίδα.
Κλείνω τα μάτια μου. Φωνάζω πιο δυνατά. Χτυπάω ότι βρω μπροστά μου. Ότι γίνει.
Read More
