Αποκτήσαμε πρωινή συνεργατική ρουτίνα: πως και τι άλλαξε
/
Σήκω!!!!
Την ξυπνάω, δεν θέλει να ξυπνήσει.
Την ντύνω, δεν θέλει να ντυθεί.
Της δίνω το γάλα, δεν θέλει να το πιει…
Της βάζω παπούτσια. Δεν θέλει αυτά τα παπούτσια.
Και βέβαια δεν θέλει να πάει σχολείο.
Ξεκινάει η μέρα με τον ‘’ΔΕΝ’’.
Αχ… το πρωί…
Η πρωινή τρέλα
Είτε είσαι πρωινός τύπος, είτε όχι, με τα παιδιά το πρωί… είναι κάπως ένας… μαραθώνιος, μία μαμά που προσπαθεί να χτενίσει μαλλιά, ένα κυνήγι, κάλτσες που πετάνε στον αέρα, μία διαπραγμάτευση, φωνές…
‘’Άντε σήκω πια!!!’’
Μπορούμε να το πούμε κάποιες μέρες και μία κόλαση; Υπερβάλλω ε;
Και το χειρότερο είναι ότι όλο αυτό θα γίνεται … κάθε μέρα;
Ρουτίνα; Γιατί;
Λένε ότι τα παιδιά χρειάζονται ρουτίνα και ότι αυτό έχει 3 βασικά θετικά:
Τα βοηθάει να νιώσουν ασφάλεια, γνωρίζουν τι θα τους συμβεί μετά και αυτό τα καθησυχάζει και είναι πιο ήρεμα.
Τα βοηθάει να έχουν αίσθηση του χρόνου.
Τα μαθαίνει να είναι αυτόνομα.
Και αυτά τα 3 παραπάνω φέρνουν ένα 4ο που αφορά εμάς τους γονείς και μας ενδιαφέρει πολύ… Με την ρουτίνα, περιορίζονται οι συγκρούσεις!
Καλό και αυτό το 4°…
Προσωπικά, πριν αποκτήσω τα παιδιά, δεν μου άρεσε καθόλου η ρουτίνα. Μου άρεσε να αλλάζει το πρόγραμμα τελευταία στιγμή, μου άρεσαν οι εκπλήξεις κτλ. Αισθανόμουν ότι η ρουτίνα είναι ασύμβατη με την ελευθερία.
Αλλά μετά τα παιδιά προβληματίστηκα.
Διάβασα και το βιβλίο ‘’ Η τέχνη της ρουτίνας’’ του Mason Currey. Στο βιβλίο αυτό, ο Currey περιγράφει τα καθημερινά τελετουργικά των πιο σπουδαίων προσωπικοτήτων των τελευταίων 400 ετών, και πως οι καθημερινές συνήθειές τους επέτρεψαν να παράγουν τα έργα τους…
Χωρίς ρουτίνα, τίποτα δεν θα είχαν κάνει όλοι αυτοί;
Και σκεφτήκαμε με τον μπαμπά των παιδιών, ότι πρέπει το πρωί να έχουμε μία ρουτίνα που θα αρέσει και θα έχουν αποφασίσει όλοι και να πούμε γεια στην πρωινή μας τρέλα.
Η συνεργατική ρουτίνα
Για να ξεκινήσουμε, είπανε να ρωτήσουμε τα παιδιά τι είναι σημαντικό για αυτά να κάνουμε το πρωί, έτσι τα παιδιά θα γινόντουσαν μέρος της διαδικασίας.
Είπαμε στην Ελαία (4 ετών) ότι δεν μας αρέσει πως περνάμε το πρωί πριν πάμε σχολείο, ότι μας κλωτσάει, ότι δεν φαίνεται χαρούμενη και μετά την ρωτήσαμε πως θα ήθελε να είναι το πρωί. (Δεν ρωτήσαμε την Σοφία που είναι 2 αλλά πιστεύω σε λίγο κάτι θα έχει να πει και αυτή)
Αν ρωτάμε τα παιδιά, πάντα κάτι έχουν να πουν…
-Θέλω να με γαργαλήσεις για να με ξυπνήσεις μπαμπά
-Θέλω να τρώμε πρωινό όλοι μαζί.
-Θέλω να φάω ψωμί με μέλι.
Μία ερώτηση, μία απάντηση, και κάτι άλλαξε.
Ξεκινήσαμε, βελτιωθήκαμε, οι εντάσεις μειώθηκαν.
Και για να το κάνουμε και λίγο παιχνίδι, βρήκαμε εικόνες που απεικονίζουν την πρωινή ρουτίνα μας, τις κολλήσαμε σε ένα χαρτί σε μία σειρά και κολλήσαμε το χαρτί στον τοίχο.
Μπορείς να κατεβάσεις το εργαλείο εδώ!
Ότι κάποια πρωινά, τρέχουμε, τρέχουμε.
Ότι χύνεται το γάλα, χύνεται.
Ότι κάποιες μέρες τα κυνηγάμε, τα κυνηγάμε.
Ότι κάποια πρωινά αργούμε, αργούμε…
Αλλά…
Αλλά (και εδώ το ΄΄άλλα’’ έχει σημασία ) αυτή η απλή συνεργατική ρουτίνα έφερε κάποιες βελτιώσεις:
Ξυπνάμε όλοι καλύτερα ακόμα και η Ελαία που μας δυσκόλευε πολύ
Γνωρίζει ότι θα γίνει αυτό που και αυτή αποφάσισε οπότε συνεργάζεται πολύ καλύτερα
Βρισκόμαστε έστω και 5-10 λεπτά και οι 4 γύρω από ένα τραπέζι και τελικά αυτό μας αρέσει πολύ όλους γιατί θα χωριστούμε πολλές ώρες μετά (δεν το είχα φανταστεί πριν το κάνουμε)
Αργούμε λιγότερο, και λιγότερες φορές!!
Στην οικογένεια σου, τι γίνεται το πρωί; Έχεις κάποια ρουτίνα; Τα παιδιά συνεργάζονται;
Δοκίμασε και εσύ να γράψεις την πρωινή σου συνεργατική ρουτίνα με το παιδί σου κατεβάζοντας το αρχείο εδώ και πες μου την γνώμη σου!
Print and Play
Κάνε την πρωινή ρουτίνα παιχνίδι!
