10 εναλλακτικές στις φωνές, στις απειλές και στις τιμωρίες (για το ψυγείο)

10 εναλλακτικές στις φωνές, στις απειλές και στις τιμωρίες (για το ψυγείο)

Οι τιμωρίες, οι απειλές, η απομόνωση λειτουργούν στο εδώ και τώρα αλλά βλάπτουν την συναισθηματική νοημοσύνη του παιδιού μας, μειώνει την εμπιστοσύνη του, επηρεάζει την αυτοπεποίθησή του.

Και ένα βασικό: χαλάει τη σχέση που έχουμε μαζί του.

Και γίνεται ένας φαύλος κύκλος.

Τι μπορώ άλλο να κάνω; Τι άλλους τρόπους υπάρχουν;

Read More

''Όταν φωνάζεις, δεν μπορώ να σε ακούσω''

Μόλις υψώνω λίγο τον τόνο της φωνής μου (και έχει συμβεί αρκετές φορές μπορώ να πω τις τελευταίες μέρες...), μου θυμίζει η Σοφία:

''- Όταν φωνάζεις, δεν μπορώ να σε ακούσω. Πες το πιο σιγά!
- Μα δεν φωνάζω, τα λέω δυνατά,
απαντώ κι εγώ...
- Εεε, όταν μιλάς δυνατά δεν καταλαβαίνω.''


Και βέβαια έχει δίκιο... Θα μπορούσε μάλιστα να μου το πει πιο αναλυτικά κάπως έτσι:

Όταν μου φωνάζεις ακούγεται ένας συναγερμός στο κεφάλι μου.

Δεν ακούω τίποτα. Δεν το κάνω επίτηδες. Είναι βιολογικό, είναι θέμα επιβίωσης. Η αμυγδαλή μου ενεργοποιείται, παίρνει τον πλήρη έλεγχο.

Η αντίδραση μου είναι αντανακλαστική.

Ή θα φύγω σε άλλο χώρο.
Ή θα παλέψω και θα φωνάξω και εγώ.
Ή θα παγώσω και θα είμαι σαν παράλητο.

Και στις 3 περιπτώσεις, κάνω ότι μου λέει ο εγκέφαλος μου να κάνω για να προστατευτώ από μία απειλή και δεν μπορώ να ακούω τι λες φωνάζοντας.

Χάνεται η επικοινωνία.

-------------------------------------------
Χαίρομαι πολύ που μοιράζομαι μαζί σου τις ιδέες και τα εργαλεία της θετικής γονεϊκότητας και αν σου αρέσει (και το νιώθεις), μπορείς να μου πεις ένα γεια και να με κεράσεις έναν καφέ εδώ:
https://www.buymeacoffee.com/positiveparents
Ελένη

Γιατί δεν έχει νόημα να φωνάζεις Μαμά / Μπαμπά

Όταν κάποιος μου φωνάζει ακούγεται ένας συναγερμός στο κεφάλι μου.

Δεν ακούω τίποτα. Δεν το κάνω επίτηδες. Είναι βιολογικό, είναι θέμα επιβίωσης. Η αμυγδαλή μου ενεργοποιείται, παίρνει τον πλήρη έλεγχο.

Η αντίδραση μου είναι αντανακλαστική.

Ή θα φύγω σε άλλο χώρο.

Ή θα παλέψω και θα φωνάξω και εγώ.

Ή θα παγώσω και θα είμαι σαν παράλυτο.

Και στις 3 περιπτώσεις, κάνω ότι μου λέει ο εγκέφαλος μου να κάνω για να προστατευτώ από μία απειλή και δεν μπορώ να ακούω τι λες φωνάζοντας.

Κερδίζει η επιβίωση και χάνεται η επικοινωνία.

Δεν με ακούνε! Τι κάνω ως σούπερ απελπισμένος - θετικός γονέας.

Δεν με ακούνε! Τι κάνω ως σούπερ απελπισμένος - θετικός γονέας.

Πηδάνε στον καναπέ μέσα στην τρελή χαρά. Γελάνε και η καθεμία με την σειρά της πηδάει και πέφτει ξανά και ξανά.

Σημειώνω ότι είναι σχεδόν 10 το βράδυ, ότι είμαι κουρασμένη και θέλω να ηρεμήσουν για να πάνε –επιτέλους- για ύπνο.

Τους λέω να σταματήσουν, ότι θα χτυπήσουν.

‘’Θα χτυπήσετε!!!!’’

Γελάνε γελάνε, πηδάνε, με κοιτάζουν προκλητικά. Πηδάνε και αρπάξω που και που την μικρή στον αέρα έτοιμη να σκάσει κάτω ή στο τραπεζάκι αντί στο καναπέ…

Γέλια …

Γέλια…

Χαίρονται μπορώ να πω.

Εγώ βράζω όμως. Αισθάνομαι ότι αυτή τη φορά δεν θα ελέγξω τον εαυτό μου. Ναι, παρά όλα τα μαθήματα, το blog και τις πεποιθήσεις μου…

Εκείνη τη στιγμή ο θυμός μιλάει.

Με κοιτάζουν και η θυμωμένη φάτσα μου τους κάνει να γελάνε ακόμα περισσότερο…

‘’Σε γράφουμε μαμά, κοίτα!΄΄ είναι σαν να μου λένε.

Και τώρα τι κάνει ο σούπερ απελπισμένος - θετικός γονέας ;

Read More