Την Πέμπτη 23 Νοεμβρίου στις 21:30 στο instagram στο προφίλ του Στέφανου Ξενάκη @steph_squash θα συζητήσουμε για τις προκλήσεις μας ως γονείς!
Αν έχεις Instagram μπορείς να με «ακολουθήσεις» στο _positive_parents_
Όλη μέρα στο σχολείο μου λένε τι να κάνω, μετά με παίρνεις, με τρέχεις από δω, από κει, μπαλέτο και λογοθεραπεία. Μετά διάβασμα ελληνικά. Μετά μπάνιο (και μαλλιά!). Μετά φαγητό. Μετά δόντια. Μετά πιτζάμα και ύπνο. Χοπ, χοπ, χοπ!
Πάω σχολείο όλη μέρα και μετά μου έχεις ένα δομημένο πρόγραμμα με δραστηριότητες.
Χοπ, χοπ, χοπ! Όταν γυρνάω σπίτι και το Σαββατοκύριακο, έχω πάλι ένα πρόγραμμα.
Χοπ, χοπ, χοπ. Πρέπει και καλά να μάθω πράγματα, να έχω ερεθίσματα.
Χοπ, χοπ, χοπ. Η μέρα μου όμως έτσι είναι μία σειρά από «πρέπει», «πάμε» και «γρήγορα». Νιώθω ένταση και πίεση. Τρέχω και δεν έχω κενά. Θέλω κενό!
Φοβάσαι το κενό εσύ; Θέλεις να το γεμίσεις; Φοβάσαι να βαριέμαι;
Δεν βαριέμαι εγώ όμως. Και δεν υπάρχει καν ως έννοια η βαρεμάρα στη φύση. Ίσα ίσα, χωρίς δομή, ύλη και πρόγραμμα, στα «κενά», οι νευροεπιστήμες έχουν αποδείξει ότι μαθαίνω περισσότερο απ’ ό,τι νομίζεις, γιατί ενισχύεται η μνήμη μου και η συγκέντρωσή μου…
Μπορώ να ακούσω μέσα μου τι μου αρέσει και να αποφασίσω αυτό που θέλω χωρίς να χρειάζεται συνέχεια καθοδήγηση από άλλους, και έτσι μαθαίνω την αυτονομία…
Όταν δεν έχω κάτι προκαθορισμένο και δομημένο να κάνω, μαθαίνω να είμαι μόνος μου. Μπορώ να εξερευνήσω και να φροντίσω τον εαυτό μου.
Χωρίς καθορισμένο στόχο, μπορώ να αφήσω το μυαλό μου να περιπλανηθεί.
Από το «κενό» γεννιούνται ιδέες, εικόνες, ιστορίες, παιχνίδια… Η φαντασία και η δημιουργικότητά μου ανθίζουν.
Κάνε μου το δώρο αυτό.
Άφησέ μου κενό.
Ιστορία ‘‘Θέλω κενό’’ από το βιβλίο μου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’ εκδόσεις iWrite.
Για να μάθεις αν το βιβλίο είναι για σένα κάνε κλικ εδώ
Για να παραγγείλεις το βιβλίο χωρίς μεταφορικά έξοδα, κάνε κλικ εδώ
Την Τρίτη 14 Νοεμβρίου, ξεκινάει μία νέα πρωινή ενδυναμωτική ομάδα γονέων! Αν είσαι έτοιμος/η να μοιραστείς τους προβληματισμούς σου ως γονέας σε ένα ασφαλές χώρο εμπιστοσύνης και φροντίδας… & να μάθεις βήμα βήμα νέες αποτελεσματικές εναλλακτικές για να ακούς και να επικοινωνείς με το παιδί σου με ενσυναίσθηση και αποδοχή (και έτσι να βγεις από τη μάχη εξουσίας…) τότε ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ 😄
Η πρώτη μέρα σχολείου μπορεί να φέρει συναισθήματα θλίψης και φόβου στο παιδί (και στον γονέα!).
Μερικές ιδέες για το πώς μπορούμε να τα διαχειριστούμε.
Με αποδοχή, ενσυναίσθηση και σεβασμό.
Αν το παιδί σου ξεκινάει τώρα το Νηπιαγωγείο ή το Δημοτικό:
μπορείς να διαβάσεις εδώ μία δική μου ιστορία που έγραψα όταν η μεγάλη μου κόρη πήγε στην 1η Δημοτικού…
μπορείς να διαβάσεις εδώ ένα κείμενο για την προσαρμογή από την Ψυχολόγο Ελίνα Κεπενού
Εύχομαι καλή σχολική χρονιά στα παιδιά και εμείς οι γονείς να έχουμε μόνιμα κατά νου το παρακάτω:
Ανανεώνω κάποια κείμενα του blog του 2018 και είναι γεμάτα λάθη! Τύπου «τα παιδια τους βοηθάνε να…» (κατερίνα δεν σου έστελνα όλα τα κείμενα για διόρθωση! )
Και; Χαίρομαι. Μαθαίνουμε κάθε μέρα! Και μπορεί τώρα που γράφω να κάνω αλλά λάθη που θα ανακαλύψω σε 4 χρόνια.
Αν φοβάσαι τα λάθη δεν τολμάς!
Κάποιοι μου έλεγαν στην αρχή «γιατί δεν κανείς ένα blog στα γαλλικά αφού είναι η μητρική σου;» ( η μητέρα μου είναι Γαλλίδα).
Μα αφού ζω και μεγαλώνω με τα παιδιά στην Ελλάδα, αφού θέλω έδω να συνδέομαι με ανθρώπους, θέλω στα ελληνικά να γράφω.
Αν δεν έγραφα με λάθη δεν θα υπήρχε αυτή η σελίδα!
Τα λάθη είναι σκαλοπάτια!!!
Ευχαριστώ που είστε εδώ και αγκαλιάζετε τα λάθη μου, νιώθω ότι ανήκω σε μια υποστηρικτική παρέα!
Κάτι έρχεται… είμαι πολύ ενθουσιασμένη… (θα σας πω περισσότερα σε λίγες ημέρες…)
Εδώ και 3 χρονια είναι αυτό το σημείωμα στο ντουλάπι της κουζίνας.
Το έγραψε πρόχειρα όταν ήταν 6… για να θυμάται ότι πρέπει να προσπαθεί. Και στις 3 γλώσσες.
Δεν ήξερε τότε ότι είχε ορθογραφικά λάθη (και στις 3 γλώσσες )
Και εννοείται ότι δεν είπαμε τίποτα.
Πάμε πάλι! Eggen!
Αν είναι να φτάνει το παιδί 6,5 ετών να κλαίει για να ολοκληρώσει το φυλλάδιο, άστο το φυλλάδιο.
Αν είναι να συνδέσει το παιδί τη μάθηση με τον πόνο, πάλι άστο το φυλλάδιο.
Αν είναι να χαλάσεις έστω και μια τρίχα τη σχέση σου με το παιδί σου για ενα φυλλάδιο, άστο το φυλλάδιο.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει δάσκαλος που να θέλει συμπληρωμένα αλλά «δακρυσμένα» φυλλάδια.
Η μάθηση δεν μπορεί να είναι αναγκαστική.
Όπως μου είπε η «μεγάλη» σήμερα βλέποντας τη «μικρή» να κλαίει για το φυλλάδιο, «είναι μόνο 6 ετών και για να γίνει υπεύθυνη και αυτόνομη, θέλει χρόνο.»
Ειναι πρώτη δημοτικού, έχει χρόνο όντως.
Είπα για μια φορά να το ολοκλήρωνε το φυλλάδιο αλλά το πήρα πίσω (όχι αρκετά γρήγορα όμως… )
Μπορώ να αντέξω να πάει αδιάβαστη αφου αυτή μπορεί.
Η μικρη Ελενη (εγώ το 1990) θα φοβοταν αλλά τώρα παιζει μπάλα η μικρή Σοφία.
Φυλλαδοσκεψεις Κυριακής για καληνύχτα με χαμόγελο.
Αυτές τις μέρες, η Σοφία παίζει χωρίς σταματημό, ζει σε ένα παράλληλο κόσμο φανταστικό.
Δεν ήθελε να διαβάσει το σκ. Κάναμε τα μισά.
Και τι έγινε;
Θα πάει χαμένη; Θα μείνει πίσω;
Παίζοντας, μαθαίνει πιο πολλά από τα φυλλάδια.
Παίζοντας, μεγαλώνει.
Της είπα μερικές φορες ότι έχει να διαβάσει, της το πρότεινα ετσι, αλλιώς, μπρούμυτα, χρωματιστά, ανάποδα.
Μπα.
Μου υπενθύμισε μάλιστα ότι το διάβασμα της είναι το παιχνίδι.
Ξέρει τι κάνει, τι χρειάζεται αυτές τις μέρες.
Βλέπει πιο μακριά από την αντιγραφή ή το φυλλάδιο.
Ας έχουμε εμπιστοσύνη στο παιδί μας.
Δεν θα πάει χαμένο αν δεν διαβάζει κάθε μέρα, όλη μέρα από τα 6.
Με τη πίεση δεν μαθαίνει ένα παιδί. Απλα εμείς έχουμε πολλές φορες πιεστεί ως παιδί με το διάβασμα και νομίζουμε ότι πρέπει να είναι έτσι τα πράγματα.
Ας δούμε τα πράγματα από λίγο πιο ψηλά και ας πουμε από μέσα μας «όλα καλά».
#20minuteshomeworkmax
Γιατί η φωτιά σβήνει όταν πιέζουμε συνεχώς τα παιδιά για να διαβάσουν.
Μεγάλη μέρα για όλους ε;
Είμαστε στην ίδια κατάσταση: δεν ξέρουμε εάν θέλουμε να γελάσουμε η να κλάψουμε. Μάλλον υπάρχει λόγος και για τα δύο, ευτυχώς.
Όλα είναι ξαφνικά μεγάλα, το κτίριο μπροστά, τα παιδιά γύρω μου, η τσάντα πάνω μου.
Φαίνομαι τόσο μικρή ξαφνικά.
Πριν από λίγες μέρες κράταγα μια τσάντα παραλίας ακόμα πιο βαριά και έκανα βουτιές μέσα στην θάλασσα.
Και τώρα είμαι εδώ, για μία άλλη βουτιά.
Στο δημοτικό. Ήρθε η ώρα από τι φαίνεται.
Read MoreΗ θετική γονεικότητα για γονείς και παιδιά που πετάνε! Άρθρα και εργαλεία για γονείς που θέλουν να σπουδάσουν το σημαντικότερο επάγγελμα της ζωής τους!
Είμαι η Ελένη Βασιλειάδη και γεννήθηκα σαν Mαμά το 2013! Έχω 2 κορίτσια που είναι σήμερα 8 και 10 ετών.
Είμαι η συγγραφέας του βιβλίου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’ (εκδ. iWrite), Πιστοποιημένη Parenting Consultant [2ετές πρόγραμμα μετεκπαίδευσης από την Parentalité Créative® στην Γαλλία], Εκπαιδεύτρια γονέων από την Attachment Parenting International, Dunstan Baby Language Trainer, συνεργάτης της APCOMM & πιστοποιημένη από το Training Institute of parental burnout. Είμαι επίσης Δικηγόρος με μεταπτυχιακό στο δίκαιο της επικοινωνίας από το Πανεπιστήμιο της Τουλούζης (Γαλλία) & Εκπαιδευτικός Γαλλικής φιλολογίας (Ε.Κ.Π.Α.)
Το όραμα μου;
Θέλω να δώσω όρεξη και δύναμη στους γονείς να ασχοληθούν με το πιο σημαντικό επάγγελμα της ζωής τους!
H θετική γονεϊκότητα είναι μία προσέγγιση που εστιάζει στις ανάγκες και στα συναισθήματα του παιδιού. Βασίζεται στις ανακαλύψεις στις Νευροεπιστήμες που απέδειξαν ότι το στρες και η εκπαιδευτική βία επηρεάζουν αρνητικά τον υπό κατασκευή και ιδιαίτερα ευάλωτο εγκέφαλο των μικρών παιδιών. Προϋποθέτει να σεβόμαστε το παιδί ως άτομο με ανάγκες, συναισθήματα, απόψεις και να το αντιμετωπίζουμε με αξιοπρέπεια. Ο γονέας επιδιώκει να επικοινωνεί χωρίς κριτική και να ακούει το παιδί με ενσυναίσθηση και ευαισθησία, να περνάει ποιοτικό χρόνο με το παιδί, να το ενθαρρύνει. Αποφεύγει να χρησιμοποιήσει την βία (είτε σωματική, είτε ψυχολογική) και εστιάζει στη μακροχρόνια σχέση που «χτίζει» με το παιδί.
