Άστο το φυλλάδιο...

/

Αν είναι να φτάνει το παιδί 6,5 ετών να κλαίει για να ολοκληρώσει το φυλλάδιο, άστο το φυλλάδιο.

Αν είναι να συνδέσει το παιδί τη μάθηση με τον πόνο, πάλι άστο το φυλλάδιο.

Αν είναι να χαλάσεις έστω και μια τρίχα τη σχέση σου με το παιδί σου για ενα φυλλάδιο, άστο το φυλλάδιο.

Δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει δάσκαλος που να θέλει συμπληρωμένα αλλά «δακρυσμένα» φυλλάδια.

Η μάθηση δεν μπορεί να είναι αναγκαστική.

Όπως μου είπε η «μεγάλη» σήμερα βλέποντας τη «μικρή» να κλαίει για το φυλλάδιο, «είναι μόνο 6 ετών και για να γίνει υπεύθυνη και αυτόνομη, θέλει χρόνο.»

Ειναι πρώτη δημοτικού, έχει χρόνο όντως.

Είπα για μια φορά να το ολοκλήρωνε το φυλλάδιο αλλά το πήρα πίσω (όχι αρκετά γρήγορα όμως… )

Μπορώ να αντέξω να πάει αδιάβαστη αφου αυτή μπορεί.

Η μικρη Ελενη (εγώ το 1990) θα φοβοταν αλλά τώρα παιζει μπάλα η μικρή Σοφία.

Φυλλαδοσκεψεις Κυριακής για καληνύχτα με χαμόγελο.

O καλύτερος σου εαυτός είναι κάθε μέρα διαφορετικός... (και είναι οκ...)

/

Δεν είσαι κάθε μέρα το ίδιο… και είναι οκ!


Είναι οκ να μη θέλεις να μαγειρέψεις σήμερα και να παραγγείλεις απ’ έξω…

Είναι οκ να κλάψεις σήμερα από τη κούραση… ή από τα νεύρα ούτε ξέρεις.

Είναι οκ να χάζεψες παραπάνω στο facebook σήμερα αντί να τελειώvεις τη δουλειά σου.

Είναι οκ να αισθάνεσαι ευάλωτ@.

Είναι οκ να μη θέλεις να παίξεις για 3η φορά πλαστελίνη σήμερα.

Είναι οκ να έχεις κρυφτεί στη τουαλέτα για 5 λεπτά (ή 10!) απομόνωσης από το οικογενειακό ΄χάος…

Είναι οκ. Δεν είσαι μία μηχανή.

Και το σπουδαιότερο τελικά;

Το παιδί σου βλέπει ότι δεν είσαι μία μηχανή.

Και μαθαίνει ότι και αυτό έχει το δικαίωμα να μην είναι κάθε μέρα top, ότι είναι φυσιολογικό…

Κάθε μέρα είναι διαφορετική και έχουμε διαφορετική ενέργεια, ψυχολογία, ευαισθησία, βιολογία.

Και διαφορετικές ανάγκες…

Κάθε μέρα είναι μία νέα αρχή… (αρκεί να αποδεχτούμε τα πάνω κάτω της ζωής.)

Θα πάει χαμένη αν δεν διαβάσει;

/

Αυτές τις μέρες, η Σοφία παίζει χωρίς σταματημό, ζει σε ένα παράλληλο κόσμο φανταστικό.
Δεν ήθελε να διαβάσει το σκ. Κάναμε τα μισά.

Και τι έγινε;
Θα πάει χαμένη; Θα μείνει πίσω;

Παίζοντας, μαθαίνει πιο πολλά από τα φυλλάδια.

Παίζοντας, μεγαλώνει.

Της είπα μερικές φορες ότι έχει να διαβάσει, της το πρότεινα ετσι, αλλιώς, μπρούμυτα, χρωματιστά, ανάποδα.

Μπα.

Μου υπενθύμισε μάλιστα ότι το διάβασμα της είναι το παιχνίδι.
Ξέρει τι κάνει, τι χρειάζεται αυτές τις μέρες.
Βλέπει πιο μακριά από την αντιγραφή ή το φυλλάδιο.

Ας έχουμε εμπιστοσύνη στο παιδί μας.

Δεν θα πάει χαμένο αν δεν διαβάζει κάθε μέρα, όλη μέρα από τα 6.

Με τη πίεση δεν μαθαίνει ένα παιδί. Απλα εμείς έχουμε πολλές φορες πιεστεί ως παιδί με το διάβασμα και νομίζουμε ότι πρέπει να είναι έτσι τα πράγματα.

Ας δούμε τα πράγματα από λίγο πιο ψηλά και ας πουμε από μέσα μας «όλα καλά».

Γιατί είναι τελείως παράλογο να αφήνουμε ένα μωρό να κλαίει...

/

''Μια περίεργα δημοφιλής ιδέα σήμερα στον δυτικό κόσμο είναι να αφήνεις ένα βρέφος να κλαίει μέχρι να σωπάσει (crying it out, ελεγχόμενο κλάμα), όπου τα μωρά αφήνονται μόνα τους, απομονωμένα ή με μηχανήματα απομακρυσμένου ελέγχου.

Αυτό προκύπτει ως παρεξήγηση και παρερμηνεία της ανάπτυξης ενός παιδιού και του εγκεφάλου του.

• Τα παιδιά μεγαλώνουν και ωριμάζουν με το να αγκαλιάζονται. Αντίθετα τα σώματά τους γίνονται δυσλειτουργικά όταν αποχωρίζονται σωματικά, σε επαφή, από τους γονείς τους.

• Τα βρέφη από τις πρώτες εβδομάδες ζωής εκφράζουν μια ανάγκη μέσα από συγκεκριμένα σημάδια και τελικά, αν είναι απαραίτητο, μέσα από κλάμα. Ακριβώς όπως ένας ενήλικας ψάχνει νερό όταν διψάει, τα παιδιά αναζητούν αυτό που έχουν κάθε στιγμή ανάγκη. Ακριβώς όπως ένας ενήλικας ηρεμεί όταν η ανάγκη του ικανοποιηθεί, ηρεμούν και τα μωρά. (...).

Όπως έχει δείξει ο Erik Erikson, ο πρώτος χρόνος της ζωής μας είναι μια ευαίσθητη, κρίσιμη περίοδος για να εγκαταστήσουμε μέσα μας μια αίσθηση εμπιστοσύνης προς τον κόσμο που μας περιβάλλει, εμπιστοσύνης προς τα βασικά πρόσωπα που μας φροντίζουν και τελικά εμπιστοσύνης προς τον ίδιο μας τον εαυτό.

Όταν οι ανάγκες του μωρού απαντώνται χωρίς σημαντικό άγχος, το παιδί μαθαίνει ότι ο κόσμος είναι ένα μέρος που μπορείς να εμπιστευθείς, οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους υποστηρίζουν και βοηθούν, και ο εαυτός συνιστά μια θετική οντότητα που αξίζει αγάπη και μπορεί να παίρνει ό,τι χρειάζεται.''

Πηγή: https://pediatros-thes.gr/ - Στέλιος Παπαβέντσης Ευχαριστούμε!

------------------------------

Το μωρό, πριν ακόμα κλάψει, μας επικοινωνεί τις βασικές του ανάγκες με ήχους και οπτικά σημάδια... (απλά εμείς έχουμε κάπως ''χάσει'' την ικανότητα να αποκωδικοποιήσουμε τους ήχους αυτούς.) Αν περιμένεις μωρό ή έχεις ένα μωρό 0-4 μηνών, κατέβασε εδώ τον οδηγό για να κατανοήσεις τις 5 ηχο-λέξεις που κάνουν τα μωρά για να μας πουν τι χρειάζονται...

www.dunstanbaby.gr

Τι έλεγες πριν έχεις παιδιά;

/

«Πριν παντρευτώ είχα 6 θεωρίες για το πως να μεγαλώσω παιδιά. Τώρα έχω 6 παιδιά και καμία θεωρία».
John Wilmot
—————————————
Πριν κάνω παιδιά έλεγα ότι στις 8:30 κάθε βράδυ θα ήταν στο κρεβάτι τους και θα έπινα κρασάκι στο σαλόνι. Στη φωτό σκαρφαλώνει μία από τις κόρες μου ενα από αυτά τα βραδιά… γύρω στις 23:00. Ας πούμε ότι πίνω το κρασάκι μου αλλά με παιδική παρέα…

Εσύ τι έλεγες πριν κανείς παιδιά και τα πράγματα είναι τελικά (λίγο) διαφορετικά

Αυτό είναι το πραγματικό τεστ της γονεικότητας!

/

Eίσαι ακόμα ένα μικρό παιδί αλλά πολλές φορές κλείνω τα μάτια μου και σε φαντάζομαι μεγάλο.

Και σκέφτομαι...

Σκέφτομαι τι έχει πραγματικά σημασία για μένα, ως γονέας.

Σημασία για μένα είναι στην ζωή να προσπαθείς και ας μην τα καταφέρεις στο τέλος.

Σημασία έχει για μένα όταν θα είσαι μεγάλος να φέρεσαι στους άλλους με σεβασμό.

Σημασία για μένα είναι να πιστεύεις στις μοναδικές σου ικανότητες.

Σημασία έχει για μένα ποιος ενήλικας θα είσαι και όχι τι θα καταφέρεις στη ζωή...

Θα νιώθω επιτυχημένος γονέας αν γίνεις αύριο έναν ενήλικα που αγαπά τη ζωή και τον συνάνθρωπό του.

Kαι τον εαυτό του.

-------------------------------------------
''Το πραγματικό τεστ της γονεϊκότητας δεν είναι αυτό που επιτυγχάνουν τα παιδιά, αλλά ποιοι γίνονται - και πώς αντιμετωπίζουν τους άλλους.'' Adam Grant

Όταν είναι όλα μπερδεμένα...

/

Όταν όλα είναι μπερδεμένα… έξω… και μέσα…

Όταν το καλάθι με τα άπλυτα είναι πιο ψηλό και από μένα…

Όταν ψάχνω 10 λεπτά τα κλειδιά μου ενώ είναι στην τσάντα μου,

Όταν νυστάζω και από την νύστα δεν μπορώ να κοιμηθώ,

Όταν έχω 3 στόχους για μια μέρα και στο τέλος της ημέρας, δεν έχω προλάβει ούτε να πιάσω τον πρώτο.

Όταν στενοχωριέμαι γιατί πάντα σκέφτομαι και αν σκέφτεσαι πολλές φορές έχεις λόγους να υποφέρεις,

Όταν όλα είναι άνω κάτω, ανάποδα και ανακατεμένα,

Τότε είναι που τα κοιτάω ακόμα λίγο πιο προσεκτικά…

Τα κορίτσια «μου»…

Και τελικά βλέπω ότι είναι όλα όρθια.

Τα σημαντικά είναι όρθια.

Όλα τα αλλά θα ισιώσουν… δεν θα γλυτώσουν.

Η αντίδραση μας... η ευκαιρία μας.

/

Στο πως αντιδρούμε κρύβεται η ιστορία μας.

Στο πως αντιδρούμε αποκαλύπτονται τα τραύματά μας.

Στο πως αντιδρούμε, πονάμε, προβληματιζόμαστε, ζητάμε συγνώμη, προχωράμε.

Στο πως αντιδρούμε, αποφασίζουμε, υπάρχουμε, δυναμώνουμε.

Στο πως αντιδρούμε, εξαρτάται η σχέση με τους γύρω μας… και με το παιδί μας.

Στο πως αντιδρούμε κρύβεται η εξέλιξή (ή όχι) του εαυτού μας…

…μια ευκαιρία.

Εικόνα C. Mackezy

Ακούς; Είσαι αρτίστας!

/

Μιλάω = ανάγκη
Ακούω = ΤΕΧΝΗ

Έλεγε ο Goethe… & μπορώ να πω ότι συμφωνώ μαζί του…

Ναι, ναι… όταν ακούς κάποιον, (τυχαίο) παράδειγμα το παιδί σου, και δεν το συμβουλεύεις, κατευθύνεις, κρίνεις, μαλώνεις κτλ είσαι Αρτίστας…

Γιατι είσαι Αρτίστας;

Επειδή ακριβώς δεν έχεις καμία ανάγκη να ακούς. Ούτε καν το παιδί σου. Εσύ έχεις ανάγκη να πεις, να μιλήσεις, να κλάψεις, όχι να ακούς.

Όποτε δεν είναι απλό και έμφυτο να ακούς πραγματικά κάποιον… δεν είναι αυτονόητο ούτε δεδομένο… είναι τέχνη.

Τέχνη γιατί το να ακούς, ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ.

Τέχνη γιατί το να ακους προϋποθέτει μια ΠΡΟΘΕΣΗ… να δώσεις ΚΑΙ να βγεις από τον εαυτό σου.

Τέχνη γιατί νικάς τον εγωκεντρισμό σου λιγουλάκι…

Τεχνη γιατί δίνεις 3 μαγικά δώρα στον άλλον…

Προσοχή
Χρόνο
Αποδοχή

Και αφού είσαι Αρτίστας και δίνεις αυτά τα 3, ΣΥΝΔΕΕΣΑΙ με τον άλλον και…

…όταν συνδέεσαι, ΕΥΤΥΧΕΙΣ (ακόμα καλύτερα αν αυτός ο άλλος είναι το παιδί σου)

Εσυ, εγώ, ο κάθε homo sapiens έχει την ανάγκη για σύνδεση στο γονίδιο του…

Απλά χρειάζεται να μάθουμε να ακούμε… να προγραμματίσουμε λίγο το αυτί μας διαφορετικά…

Για να ευτυχήσουμε κιόλας στο τέλος… εμείς… και τα παιδιά μας.

Happy end

''Οι γονείς έχουν φυσική εξουσία, δεν υπάρχει λόγος να γίνονται εξουσιαστικοί''

/

« Νομίζω ότι το πιο συχνό λάθος [που κάνουν οι γονείς] είναι ότι μεταφράζουν τη συμπεριφορά των παιδιών σαν μια απόπειρα να τους «κερδίσουν».

Αυτό οδηγεί σε έναν ανταγωνισμό του τύπου «ποιος είναι το αφεντικό» και όλοι χάνουν.

Οι γονείς έχουν φυσική εξουσία, δεν υπάρχει λόγος να γίνονται εξουσιαστικοί.

Πολλοί γονείς πιστεύουν στην αρετή της συμμόρφωσης, αλλά κάθε φορά που ένα παιδί γίνεται υπάκουο, εγκαταλείπει την ευθύνη.

Εγώ προτιμώ το δεύτερο και πιστεύω ότι και οι περισσότεροι γονείς θα ήθελαν υπεύθυνα παιδιά. »

Isabelle Filliozat

Το παιχνίδι δεν είναι μία παρένθεση ανάμεσα σε πιο ''σοβαρές'' δραστηριότητες

/

Σήμερα το πρωί… τα παιδιά παίζουν στο σαλόνι.

Ακούω τον Μπαμπά να τους λέει:

- Παιδιά σε λίγο φεύγουμε, πριν θα χρειαστεί να κάνουμε το x και το x, εντάξει;

- Μα Μπαμπάαααα δεν *τελειώσαμε*!

Και… Χαίρομαι με το «δεν τελειώσαμε».

Γιατί πάντα αυτό λέει η Σοφία σε τέτοιες περιπτώσεις.

Με το «δεν τελειώσαμε» λέει πολλά…

Μας λέει στην ουσία ότι το παιχνίδι είναι η δουλειά τους και ότι πρέπει να ολοκληρωθεί πρώτα.

Θέλει να καταλάβουμε ότι το παιχνίδι τους δεν είναι μια παρένθεση ανάμεσα σε πιο «σοβαρές», οργανωμένες ή δομημένες δραστηριότητες.

Το παιχνίδι είναι ΤΟ θέμα τους, έχει αρχή, μέση τέλος, έχει ΣΚΟΠΟ.

Τα δίνουν όλα και μαθαίνουν όταν παίζουν, και εμείς οφείλουμε να το σεβαστούμε…

… ή τουλάχιστον μάλλον να ζητάμε συγνώμη όταν αναγκαζόμαστε να τους το διακόπτουμε.

———
Φωτό: ένα από τα παιχνίδια τους, ένα κουτί-κατασκευή τους που μάλλον θα είναι μαζί μας για καιρό ακόμα… έχει σκοπό και αυτό…

Ένα κορυφαίο απόφθευμα του Winicott (σκίτσο)

/

Σε αυτό το κομμάτι τα έχω σίγουρα καταφέρει.

Από εσωτερικές συγκρούσεις και αμφιβολίες και δυσκολίες και σκέψεις και αναλύσεις, ¨και αν¨, ¨και μήπως΄΄, ¨και γιατί¨ ως Μαμά... παίρνω περίφανα 100/100 ...

* Το ¨¨μητέρας¨¨ μπορεί να είναι και ¨¨πατέρας¨¨. (Μη νομίζουμε ότι αποκλείονται οι Μπαμπάδες δηλαδή) απλά δεν γινόταν να αλλάξω το απόφθευμα του κορυφαίου Winicott...

«Πού είναι το κουμπί ''Pause'';».

/

Θυμάμαι ακόμα τον εαυτό μου όταν είχε γεννηθεί το 1ο μου παιδί…

Μια συνειδητοποίηση που μου έμεινε…

«Δεν υπάρχουν πια Σαββατοκύριακα».

Και κανένα Κουμπί pause.

Σκίτσο από το σούπερ βιβλίο της Ι. Φιλιοζά, «Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς»

————

Ένα χρήσιμο παιδικό βιβλίο για τον θυμό από την Ιζαμπέλ Φιλιοζά

/

‘’ Ο θυμός είναι ένα δώρο που μας δίνει την ευκαιρία να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες που δεν έχουν καλυφθεί και που είναι η αιτία για την αντίδραση αυτή’’. [Marshal Rosenberg]

Αυτό το απόφθευμα μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα σήμερα αυτό το πολύ εύστοχο βιβλίο της Ιζαμπελ Φιλιοζά για τον θυμό (για παιδιά 4-10 ετών).

Αυτό το μικρό βιβλίο θα βοηθήσει τα παιδιά να κατανοήσουν καλύτερα τις αιτίες του θυμού και τους γονείς να εγκαταλείψουν ορισμένες στρατηγικές που δεν έχουν αποτέλεσμα («Ηρέμησε!» «ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ!» «Πρόσεξε, αν συνεχίσεις…»).

Μία από τις 3 ιστορίες π.χ. διαπραγματεύεται το θέμα του συσσωρευμένου στρες και των μπλοκαρισμένων συναισθημάτων στα παιδιά. Πράγματι, μια ανησυχία στο σχολείο, για παράδειγμα, μπορεί να είναι η πηγή μιας έντασης που θα κάνει τα παιδιά επιθετικά και νευρικά το βράδυ ή τις επόμενες μέρες. Αυτή η ένταση απελευθερώνεται με την κίνηση ή το παιχνίδι. Αφού ηρεμήσει, το παιδί μπορεί να βάλει λόγια στο πρόβλημά του.

Βρες το βιβλίο αυτό εδώ (Public) ή εδώ (Ianos)

Για παιδιά λίγο μεγαλύτερα (6+) δες αυτό το φοβερό τετράδιο ασκήσεων

Δες εδώ ένα παιχνίδι για τα συναισθήματα


Οι συμβουλές μας βοηθάνε το παιδί τελικά;

/

- Μπαμπά;

- Ναι παιδάκι μου, τι έγινε;

- Εεεε…. (δυσκολεύεται να μιλήσει)

- Πες μου, τι συμβαίνει;

- Ε… ξέρεις, δεν έχω πολλούς φίλους στο σχολείο… Και κάποια κορίτσια με κοροϊδεύουν στην τάξη.

- Μμμ... Μήπως μπορείς να καλέσεις κάποιες συμμαθήτριες στο σπίτι το ΣΚ; Και με αυτές που σε κοροϊδεύουν, μήπως να το πεις στην δασκάλα;

Πώς θα ένιωθες στη θέση του παιδιού; Θα ένιωθες ανακούφιση με τη λύση του Μπαμπά;

Θα ήθελες να μιλήσεις, να πεις περισσότερα; Θα ένιωθες ανετα; Ναι; Οχι; Γιατί;

Στο παραπάνω παράδειγμα, το παιδί έχει κάποιο πρόβλημα και ο γονέας λέει στο παιδί πως να λύσει το πρόβλημα του, του προσφέρει απαντήσεις ή λύσεις για λογαριασμό του νομίζοντας ότι έτσι το βοηθάει. .

Ποιο είναι το πρόβλημα; Γιατί μπλοκάρεται η επικοινωνία;

Γιατί οι συμβουλές είναι ένα εμπόδιο στην επικοινωνία;

—>>> Τι συμβαίνει ;

Το κρυφό μήνυμα που παίρνει το παιδί είναι ότι δεν είναι ικανό να λύσει τα προβλήματά του… Και το εμποδίζει να μπει στη διαδικασία να προβληματιστεί για να βρει δικές του λύσεις. Εάν ένας γονέας δίνει συνέχεια συμβουλές και λύσεις, μπορεί το παιδί να αντισταθεί ή να είναι εξαρτημένο.

[Να τονίσουμε εδώ ότι οι συμβουλές είναι εμπόδια επικοινωνίας όταν το παιδί δεν τις ζητάει όχι όταν γίνεται μία ανοικτή συζήτηση σε μία ‘‘περιοχή χωρίς πρόβλημα’’' και ο γονέας προτείνει κάποιες λύσεις.]

Για πες ποια είναι η γνώμη σου για τις συμβουλές ως εμπόδιο στην επικοινωνία και πως τα πας! Πώς θα ένιωθες στη θέση του παιδιού στο παράδειγμα μας; Ειναι σημαντικό να μπαίνουμε όσο μπορούμε στα παπούτσια του παιδιού για να καταλάβουμε…

(Οι συμβουλές ειναι ένα από τα δύσκολα εμπόδια επικοινωνίας και δεν είναι εύκολο να τις καταργήσουμε καθώς οι περισσότεροι από εμάς έχουν μάθει έτσι... )