Με αυτά τα βίντεο, ανακαλύπτουμε την κλασσική μουσική με το μάτι!!

Είναι βιντεάκια που θα θέλεις να δείξεις στα παιδιά σου (και να δεις και εσύ!)

Ανακάλυψα το Doodle Chaos και έχω τρελαθεί!

Τι να σου πω; Δες τα!

Και την επόμενη φορά που πρέπει να βάλεις ένα βιντεάκι στο παιδί σου, (ξέρεις όταν ΔΕΝ υπάρχει άλλη επιλογή…) δείξε του αυτά τα βίντεο και νιώθε και εσύ καλύτερα!

Όταν το παιδί μας έχει πρόβλημα και είμαστε σε φάση (σωματική & ψυχολογική) να το βοηθήσουμε (δεν έχουμε άλλα πράγματα στο μυαλό μας, νιώθουμε καλά), τότε μπορούμε να του κάνουμε ενεργητική ακρόαση.

Και πώς γίνεται;

Τρέχουν όλα: η ζωή, ο χρόνος, εμάς και το παιδί μαζί. Σε όλες τις νορμάλ οικογένειες, παλεύουμε καθημερινά για πολλά πρακτικά ζητήματα και μαλώνουμε για αυτά! (Πάλι τα παπούτσια σου είναι στη μέση του διαδρόμου!!! … Όχι άλλη σοκολάτα! … Δεν θέλω να πάω γαλλικά… και τα λοιπά!)

Πότε έχουμε καθημερινά ποιοτική κουβέντα με το παιδί;  Υπάρχει ανοικτός διάλογος για τα σημαντικά;  Πότε συζητάμε για τις αξίες μας; Πώς μπορούν να μας βοηθήσουν τα βιβλία;

Μου μαθαίνετε πολλά για την ζωή. Θέλω και εγώ να σας μάθω κάτι πολύ σημαντικό. Πάρα πολύ σημαντικό για τη σχέση μας και για την δική μου συναισθηματική υγεία.

Θυμώνω συχνά, φωνάζω και πολλές φορές χτυπιέμαι στο πάτωμα. Δεν σας αρέσει, το ξέρω. Δεν ξέρετε τι να κάνετε, πολλές φορές θυμώνετε και εσείς μετά και όλοι ουρλιάζουμε στο σπίτι.

Πρέπει να σας πω όμως πως έγω βλέπω τα πράγματα…

 ‘’Όλη μέρα στο σχολείο μου λένε τι να κάνω, μετά με παίρνεις, με τρέχεις από δω, από κει, μπαλέτο ή/και λογοθεραπεία. Μετά διάβασμα ελληνικά. Μετά μπάνιο (και μαλλιά!). Μετά φαγητό. Μετά δόντια. Μετά πιτζάμα.  Μήπως ξέχασες να με αφήνεις να παίξω;  ‘’

Χοπ, χοπ, χοπ!

Δεν ξέρω εάν είσαι οπτικός τύπος (εγώ είμαι…), θέλω να σου δείξω μία εικόνα που γράφτηκε στο μυαλό μου και που πλέον κρύβεται πίσω από τα μάτια μου. Έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς μου με τα παιδιά μου και .

Αυτή η εικόνα δεν είναι μία απλή εικόνα.

Αν την κοιτάξεις γρήγορα και δεν της δίνεις προσοχή, δεν θα καταλάβεις τη δύναμή της…

Εάν επιλέξεις να την μελετήσεις λίγο, μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που είσαι με το παιδί σου, που τον αποδέχεσαι, που ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες του, που του μιλάς, που τον αγαπάς επίσης.

Ναι, καλά διάβασες. Γιατί όταν δεν κολλάμε και πολεμάμε μόνο στην μη επιθυμητή - απαράδεκτη- απαίσια – δύσκολη- εκνευριστική (διάλεξε) συμπεριφορά του παιδιού μας και εξετάζουμε το πρόβλημά του με ενσυναίσθηση, συνδεόμαστε μαζί του, και νιώθουμε μία πιο βαθιά αγάπη. Τουλάχιστον έτσι το βιώνω εγώ!

Σήμερα, ώρα 8:45.

Μπαμ!

Ουρλιάζει η Σοφία, κάτω στο πάτωμα, εγκλωβισμένη μέσα στο καρεκλάκι φαγητού.

- ‘’Συγνώμη!!! Συγνώμη!!! Συγνώμη!!!’’

Φωνάζει ασταμάτητα  η Ελαία, κλαίει και είναι πολύ αναστατωμένη. Η φάτσα της είναι γεμάτη άγχος και τρόμο.

Μόλις έριξε κάτω την αδελφή της από την καρέκλα της, προσπαθώντας να της πάρει το παιχνίδι που είχε στα χέρια της.

Εγώ, τρέμω, απελευθερώνω την Σοφία, βλέπω ότι δεν έχει τίποτα. Ουφ.

Τρέμω ακόμα.

Ακόμα.

Τις παίρνω αγκαλιά και τις δύο. Αναπνέω.

Δίνω χρόνο στον εαυτό μου.

Αναρωτιέμαι: τώρα τι πρέπει να κάνω και να πω;

Η Ελαία συνεχίζει να είναι εντελώς αναστατωμένη και φωνάζει ακόμα συγνώμη. Φοβήθηκε πάρα πολύ, το βλέπω.

Αναρωτιέμαι ακόμα, αναπνέω, σκέφτομαι.

Ξέρει ότι δεν θα την τιμωρήσω, δεν κλαίει για αυτό.

Ξέρω ότι τιμωρείται μόνη της τώρα.   

Αυτές τις μέρες όλοι μιλάνε για την επιστροφή στο σχολείο. 

Εγώ θα πω κάτι για την επιστροφή στο ΣΠΙΤΙ μετά το σχολείο!